Вытворчасць малака – справа няпростая, і яе вынікі складваюцца з намаганняў усяго калектыву жывёлаводаў. На малочнатаварнай ферме «Жвірблі» ПСГП «Урбаны» ДПУ «НП “Браслаўскія азёры”» ў агульным тэхналагічным працэсе ёсць важкі ўклад і слесара-рамонтніка Сцяпана Перманіцкага, які працуе тут ужо 16-ы год.
Усё жыццё Сцяпана Напалеонавіча звязана з сельскай гаспадаркай, дзе, дарэчы, працавалі і яго бацькі. Таму пасля заканчэння Урбанскай школы ён накіраваўся ў Відзаўскае СПТВ-32, дзе атрымаў спецыяльнасць вадзіцеля-трактарыста. Адслужыў у арміі і ў 1986 годзе ўладкаваўся на працу ў калгас «Беларусь». Першы год С. Перманіцкі ездзіў на ГАЗ-52, што вызначаўся грузапад’ёмнасцю і хуткасцю, таму малады вадзіцель без працы не сядзеў. Затым яму даверылі аўтобус: у сельгаспрадпрыемстве ў той час узводзілі шмат жылля для калгаснікаў, і Сцяпан быў заняты на падвозе будаўнікоў, якіх дастаўляў у гаспадарку не толькі з Браслава, а і з Даўгаўпілса. Праз два гады ён перасеў на самазвал і быў задзейнічаны як на сезонных работах падчас пасяўной і ўборачнай, так і на іншых, напрыклад, перавёз тоны гравію пры будаўніцтве дарогі.
У звыклых змалку мясцінах С. Перманіцкі і застаўся, у 1990 годзе ажаніўся, атрымаў дом у Жвірблях. Заўсёды шчыраваў там, дзе яго праца была патрэбная. На сённяшні дзень гэта малочнатаварная ферма. Сам Сцяпан Напалеонавіч сціпла і нешматслоўна апісвае сваю работу: «Абслугоўваю малакаправод, летам на трактар перасаджваюся, калі на полі трэба кароў даіць». Між тым абавязкі слесара-рамонтніка шырокія і разнастайныя: усё абсталяванне і механізмы на ферме знаходзяцца на яго тэхнічным абслугоўванні. Штодзень у 5 гадзін раніцы ён ужо на працоўным месцы, заканчваецца першая дойка каля 9, затым яшчэ абедзенная і вячэрняя. С. Перманіцкі запускае ўстаноўку, аператары машыннага даення падключаюць апараты – і «малочныя рэкі» цякуць па трубах, якія затым трэба прамыць: санітарная бяспека – важны момант у вытворчасці. Слесар сочыць за бесперабойнай працай даільнай апаратуры, халадзільнага абсталявання, паілак, транспарцёраў, пры неабходнасці аператыўна ліквідуе непаладкі.
«Усялякія здараюцца паломкі: бывае, неспакойная карова збівае прымацаваны даільны апарат, можа пульсатар ці шланг зламацца, – кажа Сцяпан Напалеонавіч. – І калі што больш складанае выпадае, стараюся спраўляцца. Што ж зробіш – трэба! Важна, каб каровы заўсёды былі падоены своечасова. А калі заканчваеш рамонт, аж нейкую палёгку адчуваеш, што ўсё наладзілася, працуе як мае быць».
Па водгуках кіраўніцтва прадпрыемства, Сцяпан Перманіцкі добра ведае справу і добрасумленна выконвае свае абавязкі. Як выканаўчы і граматны работнік, да прафесійнага свята ён адзначаны Ганаровай граматай упраўлення па сельскай гаспадарцы і харчаванні Браслаўскага райвыканкама. ■
Жанна БЯЛЬКО. Фота аўтара.
